قابلیت HDR در تلویزیون های جدید سونی

قابلیت HDR در تلویزیون های جدید سونی قابلیت HDR در تلویزیون های جدید سونی
​
HDR، محفف High Dynamic Range به معنای محدوده دینامیکی بالا، از اصطلاحات جدید در دنیای تکنولوژی تلویزیون است.که این قابلیت جهش فوق العاه ای در کیفیت تصاویر تلویزیون است.
چندین سال است که در مورد HDR شنیده ایم، و بالاخره شاهد این تکنولوژی در تلویزیون های سونی شدیم. و در سال 2016 نیز شاهد ورود دیسکهای بلو-ری با عنوان HDR خواهیم بود، که این را هم ذکر کنیم که پخش کننده های جدیدی نیز برای نمایش آنها به بازار خواهند آمد.
و اما سوال اینه که آیا این تکنولوژی جدید ارزش این همه هیجان رو داره؟ در جواب باید گفت بله برای روشن شدن مطلب در ادامه با همراه باشد.



HDR یا محدوده دینامیکی بالا چیست؟
دو فاکتور مهم در نحوه نمایش تصاویر در تلویزیون وجود دارد (طبق بررسی های انجام شده توسط کارشناسان) که یکی نسب کنتراست یا همان نحوه نمایش تاریکی و روشنی تصاویر بر روی تلویزیون است و دومین فاکتور دقت رنگ که به معنی آن است که چه طور رنگها به بهترین شکل و برای نمایش طبیعی تر کنار هم قرار خواهند گرفت، است.
اگر شما دو تلویزیون را کنار هم قرار دهید و یکی درای نسبت کنتراست بالاتر و دقت رنگ بالاتر باشد ولی تلویزیون دیگر رزولوشن بالاتر ( یعنی تعداد پیکسل بیشتری داشته باشد)، تلویزیون با نسبت کنتراست بالاتر بیشتر به چشم بینندگان خواهد آمد و برای آنها جذاب تر خواهد بود.
در واقع با این که تلویزیون رزولوشن کمتری دارد ولی تصویر آن واقعی تر به نظر می رسد. به عبارتی دیگری بین تلویزیونی با رزولوشن فول اچ دی اما نسبت کنتراست عالی و دقت رنگ بالا و تلویزیونی با رزولوشن 4k ولی نسبت کنتراست و دقت رنگ متوسط ، تلویزیون فول اچ دی برنده خواهد شد.
HDR محدوده کنتراست و دقت رنگها را توسعه می دهد. قسمت های روشن تلویزیون، روشن تر به نظر می رسند و بنابراین عمق تصاویر بیشتر می شود.
طیف رنگهای سبز، آبی و قرمز و هر رنگی بین آنها بهینه تر نشان داده می شوند.
با قابلیت HDR ، وسعت رنگ گسترده (WCG) را شاهد خواهیم بود، که این باعث می شود که شاهد تعداد رنگهایی بیشتری باشیم، رنگهایی که تولید آنها در تلویزیونهای فاقد قابلیت HDR غیر ممکن است. مثلا رنگ قرمز یا سبز تابلوی راهنمایی و رانندگی را طوری خواهید دید که تعجب می کنید که چه طوراین طیف وسیع از رنگها امکان پذیر است.

HDR در عکاسی با HDR تلویزیون‌ یکی نیست:
یکی از مهم‌ترین نکته ای که باید بدانید این است که ویژگی HDR در تلویزیون‌های جدید با قابلیت HDR که در عکاسی و تصاویر گرفته شده با استفاده از دوربین‌ها از آن یاد می‌شود فرق می کند . واقعیتش اینه که هر متنی که در مورد HDR نوشته شده، کاربران در مورد ایجاد تصاویری فراتر از واقعیت شکایت کرده اند.متاسفانه با وجود تفاوتهای گسترده این ویژگی در هر دو مورد از یک نام استفاده می کنند.
و همین مسئله ممکن است باعث شود در نگاه اول و با شنیدن عنوان HDR در تلویزیون‌های جدید، کاربر را از جستجوی بیشتر به منظور آشنایی با ویژگی‌های آن منصرف شود.

HDR در تلویزیون
با استفاده از این قابلیت در تلویزیون نرخ کنتراست و رنگهای مشاهده شده بالا می رود و باعث نمایش تصاویری واقعی تر و طبیعی تری نسبت به آن چه که در تلویزیونها مشاهده می کنیم خواهند شد.

HDR در عکاسی
چند عکس با نوردهی متفاوت را با هم ترکیب می کند و یک عکس با بیشترین محدوده دینامیکی را بازسازی می کند


 HDR در دوربین عکاسی
 
HDR در تلویزیون کمک می کند تا تصاویر واقعی تر با کنتراست و روشنایی بیشتری نسب به قبل به شما نمایش دهد. ولی یک عکس در عکاسی دارای ویژگی HDR ” محدوده دینامیکی بالا” به همان معنا نیست. تصاویری که در عکاسی با این قابلیت گرفته می شوند در واقع HDR در شکل واقعی آن نیستند.در دوربین تنها چند ترکیب را به آن اضافه می کند.
قابلیت HDR چگونه کار می کند؟
در HDR دو بخش وجود دارد منبع و تلویزیون.قسمت اول تلویزیون است که ساده ترین قسمت برای توصیف است،در واقع تلویزیون هایی که دارای کیفیت HDR هستند در مقایسه با تلویزیون های معمولی، در قسمتهایی از تصویر میزان نور بیشتری را ایجاد می کنند. این فرآیند مشابه قابلیت کم‌کردن نور (local dimming) در تلویزیون‌های امروزی، البته در سطحی وسیع‌تر است.
در کنار قابلیت HDR همواره از قابلیت WCG یا همان محدوده وسیع‌تر طیف‌های رنگی یاد می‌شود. در واقع تلویزیون‌ها قادر به پوشش محدوده وسیع‌تری از رنگ‌ها در مقایسه با آنچه در محتویات اچ‌دی یا بلوری مشاهده می‌کنیم خواهند بود اما مسئله اینجاست که کاربران زیادی وجود دارند که دوست ندارند تصاویر موجود بر روی تلویزیون آن‌ها آب‌رنگی باشد.در واقع استفاده از رنگ‌های مختلف به تصمیم کارگردان یا تهیه کننده محتوا بستگی خواهد داشت و انتخاب آن‌ها برعهده تلویزیون نخواهد بود. البته مدنظر داشته باشید که استفاده از تلویزیون‌هایی با نور و رنگ‌های بیشتر به پرداخت هزینه بیشتر نیاز خواهد داشت و این در حالی است که بعضا تلویزیون‌های HDR در مقایسه با یکدیگر نیز کیفیت متفاوتی دارند. از سوی دیگر اینکه تلویزیونی با قابلیت HDR سازگاری داشته باشد خود به تنهایی نمی‌تواند به عنوان معیاری در تشخیص برتری آن به دستگاه‌های بدون بهره از این قابلیت مورد ارزیابی قرارگیرد. این قابلیت تنها نشان‌دهنده آن است که می‌توان از چنین محتوایی بر روی تلویزیون یادشده استفاده کرد.
نمایش‌های تلویزیونی و فیلم‌های با رزولوشن 4K در حال حاضر همچنان به ندرت یافت می‌شوند و محتوایی با قابلیت HDR از آن هم محدودتر است. هم‌اکنون شرکت‌هایی مانند آمازون چندین و چند نمایش را در این قالب تهیه و سونی فیلمز و Netflix نیز از جمله فعالین در این عرصه هستند. منبع دیگری که برای استفاده از این قابلیت موجود است، دیسک‌های فیزیکی هستند. استاندارد Ultra HD “4K” Blu-ray امکان استفاده از نسخه‌های تجهیزشده به قابلیت  HDR را فراهم می‌کند اما هنوز مشخص نیست تولید چنین محتوایی چگونه پیشرفت خواهد کرد.
در هنگام تولید یک فیلم یا نمایش تلویزیونی، کارگردان و یا فیلم‌بردار با کمک یک متخصص، به رنگ‌دهی صحنه‌ها می‌پردازند. به عنوان مثال می‌توانید رنگ‌های سرد در Game of Thrones را در مقابل رنگ‌های غنی و گرم King’s Landing در پایین مقایسه کنید. با این اوصاف و با وجود قابلیت HDR دست کارگردان در رنگ‌دهی بهتر به صحنه‌ها بازخواهد بود.






کابل‌ها و اتصال دهندگان مورد نیاز
برای استفاده از قابلیت اچ دی آر به خرید کابلهای اضافی نیازی نیست. و کابل HDMI پر سرعت قابلیت HDR را پشتیبانی می کند.
دستگاه منبع ( به‌عنوان مثال یک پخش‌کننده بلوری 4K) و تلویزیون باید از HDMI 2.0a را داشته باشد. در صورتی که می خواهید از منبع دیگری این تصویر را پخش کنید آن منبع باید از HDMI 2 پشتیبانی کند.
خبر خوب اینکه تعداد زیادی از دستگاه‌های مجهز به HDMI 2.0 در سال جاری به‌روزرسانی را برای ارتقا به HDMI 2.0a دریافت خواهند کرد. این در حالی است که بر خلاف روند به‌روزرسانی از HDMI 1.4 به نسخه 2.0 به‌نظر نمی‌رسد هیچ محدودیت سخت‌افزاری برای رفتن از نسخه 2.0 به نسخه 2.0a وجود داشته باشد.

جمع بندی کلی
اکثر متخصصین در مورد استفاده از قابلیتهای HDR و WCG رضایت بالایی دارند  طوری که قابلیت 4K تا این حد این افراد را شگفت‌زده نکرده بود. در واقع اگرچه تعداد پیکسل بیشتر، خوب است اما پیکسل‌های بهتر و با کیفیت‌تر، مهم تر و شگفت انگیز تر است.